نيرواناي عزيز ما

 نازنين من! امروز گفتم يه سري به آرشيو زمان بارداري و يه سري مطالب كه قبلاً جمع آوري كرده بودم بزنم ببينم منبعي ،راهنمايي براي پرورش و رشد دادن تو توي سني كه الان هستي پيدا ميكنم يا نه كه چشمم به يه مطلب افتاد. متني كه وقتي قرار شد اسمت "نيروانا" باشه، بعد از جستجوي اسمت توي اينترنت از توي يه وبلاگ پيدا كردم. اينقدر به دلم نشست و شيفته ش شدم كه پرينت گرفتم گفتم بدم به بابايي يه تابلو خوشگل ازش درست كنه بزنيم ديوار اتاقت. البته نرسيديم هنوز! ولي بذار فعلاً رو ديوار وبلاگت نصبش كنم تا آينده ي نزديك روي ديوار اتاقت ببيني و بخوني و ملكه ي ذهنت بشه عزيزكم: (با اجازه ي وبلاگ نويس عزيزي كه اين مطلاب رو تو وبلاگش گذاشته بود كه البته فكر ميكنم...

نازنينم هنوز خيلي برات زوده بفهمي يا اصلاً برعكس، ما نمي فهميم و تو بيشتر ميفهمي كه تازه از بالا بالاها اومدي. عموجان از پيش ما پركشيد به آسمونا. گمونم گل سرخش رو پيدا كرده بود. اون عمويي كه عشق گل و باغچه بود. دلتنگش ميشيم ولي حتم دارم كه خوب جايي رفت. اون كه همه ش اهل شادي و شادكردن ديگران بود. عيدها خصوصاً وقتي بچه تر بوديم قرارگاه اول همه ي ما خونه ي عمو بود. آخه بزرگ فاميل پدري بودن. اون اسكناسها و سكه هاي نو كه منتظر بود بشينيم بدوه بره بياره و به رديف بهمون عيدي بده رو هيچوقت فراموش نميكنم. همچنين باغچه ي خوشكلش با اون گلهاي رنگارنگ كه با آب و تاب بهشون ميرسيد كه باعث ميشد روز اول عيد بهار رو اونجا باور كني. و اينكه عمو عاشق...

  مرسي خاله رويا جونم ، تشكر سپاس فراوان روياي عزيز كه عكسهاي نيروانا در سرزمين عجايب الماس شرق رو برامون فرستادي. تقديم به دوستاي خوبم كه قول داده بودم عكس ميذارم.   ...

دوستاي عزيز ني ني وبلاگي كه عكس نيروانا جونم رو توي منوي كاربري يا ويترين ني ني وبلاگ ديدين و افتخار دادين تشريف اوردين خونه ي نيرواناي عزيز ما. خوش اومدين. اميدوارم لذت ببرين از لحظاتي كه خونه ي دختر گل ما سپري ميكنين. خوشحال ميشم اگه نظرهاي زيباتون رو از ما دريغ نكنين. اينجا علاوه بر اينكه خونه ي دختر منه دفتر مشق من هم هست. من اينجا مشق عشق ميكنم و مشق نويسندگي. نيروانا بهونه ي بيدارشدن يه عشق ديرينه در وجود منه كه همون نوشتنه. پس خوشحال ميشم نقدتون رو هم بشنوم. از ابراز لطف و محبت زيباتون به نيرواناي عزيزم هم پيشاپيش قلباً و عميقاً سپاسگزارم. خدا نوگلهاي عزيزتون رو تو دستاي مهربون خودش هميشه ي ايام ايمن نگه داره. آمين ارادتمند، مامان...

به خبري كه هم اكنون به يادمان رسيد توجه فرماييد: همين هفته يكشنبه عصر كه نيرواناجان با مامانشون تشريف ميبرن شهربازي پسراي همسايه رو ميبينن :اميرحسين و ميلاد. ميلاد عين اسفند رو آتيش هي اينور اونور ميپريد و بازي ميكرد. نيروانا رو هم كه ديده بود هي صداش ميكرد و ميگفت بريم سوار اين بشيم سوار اون بشيم. مامان نيروانام كه انگار همراهي پيدا كرده تو تنهايي شهربازي، دل به دلشون ميده و چن تا وسيله سوار ميشن. بعد دو تا داداش هوس آبشار سُرخوران ميكنن. همون سرسره ي بسي مرتفع كه چند جاي كمرش قر داره تا ميرسه زمين. اونا ميرن بالا و نيروانا و مامانش اين پايين وايميستن به تماشا. مامان نيروانا به دقت نگاه ميكنه ببينه اميرحسين چه جوري از اون بالا در حاليكه م...

بيست ماهگيت مبارك عزيز دلم! بيست يه حس خوبي به ما ميده، از بچگي نهايت آرزويي بوده كه براي ماها ترسيم شده. آخرين عددي كه با اون سنجيده ميشدي. بعدها ياد گرفتيم كه عدد صدي هم هست كه مقياس اندازه گيري و رتبه دهي بزرگترهاست... نهايت هر چي باشه عزيز دلم تو بي نهايتي. كسي مثل تو بلد نيست                  هم بخواد صد باشه هم بيست ... ------------------------------------------------------------------------------------------------- از مشهد بگم كه زيباترين خاطره ش ديدن مادرجون، باباجان، داداش حميد عزيز و خاله روياي گله. آدم حظ ميكنه ميبيندشون و كلي روحيه ميگيره...

شیرخواره ی نازنین من! خیلی دلم می خواست به یه بهانه ای این حس زیبا رو که نسبت به تو دارم وقتی از جان من مینوشی بیان کنم. خوشحالم که امروز رو دریافتم: تو با عمل سزارین به این دنیا اومدی. اولین چیزی که بعد از بیهوشی بیاد دارم سؤالیه که خانوم پرستار از من پرسید که اسم دخترت چیه و من گفتم "نیروانا". بعد از اون تکانهایی که نشان از انتقال من به خارج از ریکاوری بود رو بخاطر میارم و سپس خاله شهلای مهربون که با یه هَندی کَم اومده بود سراغم و با شوق و ذوق از نیروانا میگفت که دیده و چقدر قبراقه و فیلمش رو گرفته و همه ش ازم سـؤال میپرسید و تند تند از من فیلم میگرفت. بعد دوباره چیزی بخاطر ندارم تا لحظه ای که احساس کردم تو رو کنارم خوابون...

دوستای خوبم با اجازتون یه چند روزی میریم دیار بابایی. به امید خدا زود برمی گردیم. شاد باشین. ...